Leestijd: 2 minuten - A CARTOON VILLAGE
Behind the scenes met cartoonist en tekenaar Kim Duchateau.
Een voorliefde voor het absurde
“Mijn stijl is relatief klassiek, maar de humor is altijd wat absurd. Ik hou van rare dingen die een beetje van de pot gerukt zijn: van David Lynch tot het surrealisme van Dalí en Magritte. Iets nieuws dat ik niet ken en dat me verrast, heeft altijd mijn aandacht.”
“De belangrijkste invloed op mijn werk moet ongetwijfeld die van Kamagurka zijn. Ik hou van die school van absurde humor, en dat heeft mijn stijl heel erg beïnvloed.”
Een geboren cartoonist
“Ik ben nooit echt bewust begónnen met tekenen. Ik ben altijd al een tekenaar geweest. Als ik iets moet uitleggen, al is het de weg, dan grijp ik meteen naar een blad papier. Visueel zijn de dingen metéén duidelijk, dan zié je het. Ik teken beter dan ik praat. Plus: tekenen maakt me gelukkig. Je schept een eigen wereld waar je in vertoeft. Dat is uniek.”
Work in progress
“De meeste ideeën komen vanzelf, maar het proces is heel onvoorspelbaar. Er is geen formule om tot een idee te komen. Soms heb je iets op twee seconden, soms moet je een uur nadenken. Het bedenken is 80% van het werk. Eens ik een idee heb, denk ik ‘oh, ik moet het alleen nog maar tekenen.’ Maar de weg ernaar toe kost bloed, zweet en tranen.”
“Mijn inspiratie komt van overal. Dingen die ik lees op internet, of die ik zie op het nieuws. De werkelijkheid overtreft meestal de raarste ideeën.”
De Belgische cartooncultuur
“Strips en cartoons zijn iets heel Belgisch. We hebben veel goede kunstenaars, maar wat ook helpt is dat we best veel mogen in België. We kunnen en mogen alles op de hak nemen, van ministers tot de koning. Bovendien zijn we het land van Magritte: op elk vlak een beetje surrealistisch. Dat je m’en fous-gehalte en absurdisme sijpelt door in alles wat we doen, en dus ook in onze strips. Het is net dat imago van ‘rare Belgen’ en die unieke stijl die onze strips en cartoons volgens mij zo populair maken in het buitenland.”
A Cartoon Village
“Het was leuk om in het kader van shoppen het bizarre of grappige op te zoeken. Iemand met te veel winkeltasjes in een kruiwagen, of een overzichtstekening waar je ‘Waar is Wally’-gewijs Manneken Pis in moet zoeken. Dat vind ik zelf ook leuk om naar te kijken, en je kan er veel grappige elementen in kwijt.”
“Voor de muurtekeningen ben ik gaan kijken naar de boetieks waar de tekeningen bij kwamen. Qua stijl en boodschap moet dat wel kloppen, vind ik. Dus ik heb de tekeningen afgestemd op de plaats waar ze komen.”
